17 maart 2014




zomaar 

kil 
koud 
maar met z'n allen 

buiten wachten 




tikken op een telefoon. 
voelen 
leven 
en verliezen 
hele leven in een telefoon. 

hele leven in wat plastic 
draadjes koper 
en wat ingesmolten dingen

dan een stroompje en wat piepjes. 
hier. 
daar. 
overal gaan piepjes. 

overal gaan piepjes. 
 soms heel hard 
soms heeel erg zacht. 
maar het tikken en de piepjes. 
zijn gestikt.

piepjes en getikte woorden. 
als vervanger voor gevoel 

telefoons 
die kleine blokjes plastic
maken blij
en maken . . . stuk

al wat blijft 
half afgebroken panden 
en die hele lege plek.





touwen, 
kabels, 
teer, 
hout en staal, 
gewrongen en geslagen, 
gesmeed, 
in handen gespuugd, 
en dagen gezwoegd. 

honderd en een jaar later. 

stormen gezien 
regen, 
dagen lang zon. 
met liefde gevaren, 
met liefde een kwast verf over dek. 

ja alles gezien. 

en morgen? 
morgen dan kunnen we varen.